Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op het gebied van leren en werken in Twente.
“Afgelopen zomer zocht ik actief naar werk, nadat ik was ontslagen uit een vaste parttime baan die toen prima paste in het evenwicht tussen werk, zorgtaken en privézaken.
Ik dacht snel een andere baan te vinden maar ik had geen rekening gehouden met een gesloten, digitaal gestuurde arbeidsmarkt die mij, als bijna 60-jarige, notabene zag als ‘kwetsbare doelgroep’. Daar kwam ik pas veel later achter. Ik had ook niet gerekend op de diepe wens die zich langzamerhand ontwikkelde om te gaan doen wat ik echt graag wilde en niet zomaar weer in een baan te rollen omdat dat van me werd gevraagd.
In die zoektocht kwam ik bij het LeerWerkLoket waar ik adviseur Helma trof. We spraken over van alles en ik was blij verrast over dat gesprek. Ik schreef er een stukje over en stuurde het haar toe.”
Een ode aan de wijze, oudere vrouw
Vandaag was een goeie dag want ik ontmoette een mens die ik verstond en die mij verstond. Dat klinkt simpel maar zo gemakkelijk is dat meestal niet. In welke situatie je ook iemand tegenkomt; zelden zit je volkomen op één lijn, wat energie betreft. Toch was dat zo bij deze vrouw. Het klinkt als een liefdesverklaring aan een persoon maar ik bedoel het meer als een ode aan de Verwondering. Ons gesprek ging over oudere vrouwen en hun deelname aan het arbeidsproces. We bespraken niet de harde economische of politieke feiten maar de zachte, waar vrouwen in het gewone, dagelijks leven mee te maken hebben; hun intermenselijke verbindingen met partners, kinderen, ouders, buren en vrienden, waar hun blijvende zorg, aandacht en toewijding naar uit gaan. Wij hadden het over onszelf want wij zijn die oudere vrouwen. Van de generatie wier ouders de oorlog nog hebben meegemaakt. Gepokt en gemazeld door het leven, wijs geworden door schade en schande, zoals alle generaties vrouwen die ons voorgingen. We werkten zoals dat het beste paste in de situatie waar we ons in bevonden. Schipperend, verbindend, flexibel, meebewegend met al die sterren aan het firmament waar we voor wilden en dachten te moeten zorgen. Dat deden we met plezier trouwens, maar even zo goed ook tandenknarsend, lopend op het eigen pad tussen
al die andere…
“Inmiddels zijn mijn zorgtaken veranderd: ouders overleden, kinderen de deur uit, voldoende tijd en ruimte om te kiezen wat ik nog graag wil. Door het verhaaltje dat ik schreef, realiseerde ik me wat ik echt weer wilde gaan doen: schrijven. Zo is het balletje gaan rollen. Ik heb mijn eigen tekstbureau opgezet en kreeg een prachtige eerste opdracht; ik schrijf nu ervaringsverhalen van vrouwen om andere vrouwen te inspireren dat het absoluut nog kan; een tweede of derde of vierde werkswitch in je leven!”